film bitti... derin bir nefes alma vakti şu an... zor bir şeydi izlediğimiz... izlemesi zor, şahit olması daha zor bir şey... tecavüzün, şiddetin, öfkenin, cehaletin, yokluğun ortasında duran ve ama hiçbir anında fakir edebiyatı yapmayan bir filmdi bu... gerçek bir hayat hikayesi...

öz babasından 2 çocuk sahibi olan ve annesinin fiziksel ve manevi şiddetine maruz kalan 16 yaşındaki precious, okulundan atıldığında önüne bir fırsat çıkar... alternatif eğitim olarak adlandırılan bu özel sistemde okuma yazmayı, insanları, hayatı ve kendini keşfetmeye başlayan genç kız öğretmeni ms. rain'in ve sınıf arkadaşlarının yardımıyla bir anlamda hayata yeniden tutunur... ama bazı şeylerin ağırlığıyla baş etmek gerçekten çok zordur...


şu ana kadar 53 ödüle layık görülen film 6 dalda da Oscar adayı... Lee Daniels'ın yönettiği filmde, kimin oyunculuğuna hayran kalacağınızı şaşırıyorsunuz... Mo'Nique'in, sosyal yardım görevlisi ve precious ile yaptığı toplantı esnasındaki tiradı bile tek başına oscar sebebi... daha önce Deja Vu filmiyle bizlere "vay anasını" dedirten Paula Patton ise dramatik oyunculuğuyla aklımıza kazınıyor...


ve nihayetinde esas kızımız Gabourey Sidibe... daha önce oyunculuk deneyimi yok... saf keşif... muhtemelen fiziksel  özellikleri nedeniyle tercih sebebi olmuş... ama öyle bir performans sergilemiş ki, ondan bahsederken rol arkadaşlarının kimisi ağlamaya başlıyor, kimisi cümle kurmakta güçlük çekiyor, kimisi doğru kelimeleri bulmakta zorlanıyor... çünkü gerçekten de gabourey'in yeteneği ve performansına dair doğru, kifayetli kelimeleri bulmak epey zor...