attaya gidişlerde, çocuk parkı yollarında, mahalle pazarlarında, ev ziyaretlerinde anne babanın peşi sıra tepelediği yollardan çekiştirile çekiştirile götürülen çocuktur bu... isyanında haklıdır... "ya bırakın beni" diye ünleyip durur ama işte nereye bırakıyosun... (bırakınca ya kaybolur, ya düşer)... sonra ağla babam ağla... çocuk gezdirilmek değil, gezmek ister... küçük olduğunu kabul etmeme gibi bir alt metine de referans veren bu reddediş genelede ufak bir tokatın aşk edilmesi ile son bulur...

hatta emre aydın'ın bu konuyla ilgili bir şarkısı da vardır...
yamulmuyorsam sözleri de şöyleydi...

"yapma,dokunma
gezdirmem kendimi sana"