Tohum Otizm Vakfı için İdil Ar tarafından hazırlanmış olan çizgi animasyonu görmüşsünüzdür sanırım... yapılan iş birçoğumuzu etkiledi... ben kendi adıma bunun nedenini seslendirmeyi yapan çocuğa bağlıyorum...




bazı şeyleri Kenan Işık ya da Haluk Bilginer'in sesinden "bilinçlenelim coşalım" didaktik tavrında almak bizi sıkıyor, yoruyor ve ilgisizleştiriyor sanırım... çünkü hikaye otistik bir çocuğa nasıl davranacağımızı bize dikte eden davudi bir ses ile değil, bizzat otizm sahibi bir çocuğun kendi sesinden anlatılıyor gibi... "siz bunu bunu yaparken şuna da dikkat edin çünkü ben o zaman şöyle düşünebiliyorum" diyor...

bu fikir ve uygulamaya şapka çıkarıyor hem İdil Ar'ı, hem de filmin müziklerini yapan sevgili arkadaşım Can Ünal'ı kutluyorum...