yönetmen reha erdem'in başyapıtı mahiyetindeki film, standart bir giriş gelişme ve sonuç üçgeninden uzakta, çok uzakta ve hatta uzaklarda bir yerde geçiyor gibi dursa da, arka sokağımızda, yan dairemizde, alt katta, şu ilerdeki köhne evin içinde geçiyor gibi... ve ama filmde zaman geçmiyor sanki... çünkü o kadar donuk bir hayatın öyküsünü anlatıyor ki, o mat yaşamın yansıması da durgunluğuyla aynı orantıda gerçek oluyor...


yaşattığı gergin, sıkkın, insanı havasız bırakan atmosfer, aslında anlatış biçimindeki ustalığı, yönetmenlik dehasını ve filmin başarısını kanıtlıyor... film zor, ağır, yorucu, gergin ama aynı oranda değerli... oyuncuların performansı ve inandırıcılığı kusursuz... hele ki Hayat rolünde aklımı başımdan alan Elit İşcan'a söyleyecek söz bulamıyorum... kusursuz bir yetenek... ifadesizliği dahi can yakıyor...